Al voor we vertrokken op vakantie richting Lloret de Mar had ik gelezen over een bijzondere begraafplaats, met graven die gebouwd waren door volgelingen van Gaudi. De afbeeldingen die ik zag spraken me enorm aan, het idee om een begraafplaats te bezoeken en te fotograferen was iets waar ik nog vertwijfeld over was. Echter tijdens de vakantie op een té hete dage besloten mijn man en ik om toch, gewapend met camera, de begraafplaats te bezoeken.
Ik was verrast en verwonderd. Zoveel grootse gebaren en kunst, het werd me al snel duidelijk dat men zich hier bewust was het artistieke nalatenschap. Wellicht nog niet eens het funeraire nalatenschap omdat de focus vooral leek te liggen op de volgelingen van Gaudi en de kunstwerken die zij gebouwd hadden in opdracht van nabestaanden, en soms zelfs van een opdrachtgever die de herinnering na zijn of haar door wilde regisseren door zelf te beslissen hoe het graf eruit zou komen te zien.
Romanticus als ik ben werd ik direct gegrepen door de dromerige visie op dood die destijds leek te heersen. Dood werd geportretteerd als een vorm van slapen, met mooie vrouwelijke beelden die slapend op een kruis leunden. Of engelen die elkaar de weg wezen. Het is zondermeer een begraafplaats die ik iedereen kan aanraden, zelfs al lijkt het vreemd wellicht om zoiets tijdens een vakantie te bezoeken.

Over de Begraafplaats

De modernistische begraafplaats in Lloret de mar werd ontworpen eind 19e eeuw and werd in de vroege jaren van de 20e eeuw gebouwd. Het is zonder twijfel een plaats met rijke culturele geschiedenis en toont een breed perspectief van funeraire kunst uit die tijd. De officiele opening van de begraafplaats was op 2 november 1901, daarna werden door diverse architecten én beeldhouwers de elementen ontworpen en gebouwd die de huidige begraafplaats kenmerken. Namen als Josep Puig i Cadafalch, Antoni M. Gallissà i Soqué, Vicenç Artigas i Albertí, Bonaventura Conill i Montobbio, Ismael Smith, Eusebi Arnau, etc.

Belangrijk detail wellicht is het feit dat rijke individuen een belangrijke rol gespeeld hebben in de financiering van de volledige begraafplaats als ook de tombes. Er waren in die tijd veel ‘Indianos’; Spanjaarden die naar Amerika vertrokken waren om daar hun rijkdom te vergroten en toen ze eenmaal hun sociale en financiële status bereikt hadden besloten terug te keren naar hun geboorteplaats. Eenmaal thuis lieten ze een luxe huis bouwen, op deze manier toonden zij hun verworven rijkdom (en leefden in weelde) maar ook lieten zij grootse mausuleums bouwen om hun rijkdom mee te kunnen nemen naar het land der doden. De begraafplaats in Lloret de Mar mag beschouwd worden als één van de meest belangrijke voorbeelden van Catelaanse funeraire kunst uit het modernistisch tijdperk.

Advertentie