De schoonheid van datgene dat je dagelijks ziet is iets waar je gemakkelijk aan voorbij gaat. Regelmatig wandelde of fietste ik langs het kerkhof van Dommelen, op een bepaalde manier weerhield het intieme karakter me ervan om het eens te bezoeken, mét camera. Op een regenachtige dag besloot ik toch eens te gaan, ook omdat regen een zekere sfeer toe kan voegen. Ik ben blij dat ik ben gegaan, er stonden mooie en bijzondere graven, die helaas later geruimd waren. Eigenlijk vond ik mijn collectie niet de moeite waard om te delen, daar kijk ik nu anders naar. Natuurlijk ben ik door de jaren heen anders gaan fotograferen, tien jaar begraafplaatsfotografie heeft ervoor gezorgd dat mijn manier van kijken en fotograferen is veranderd. Maar juist daarom vind ik dat deze verzameling óók getoond mag worden.

Over de begraafplaats

Circa 1902 beschreef Meester P.N. Panken in zijn ‘Geschiedenis van Dommelen’ uitvoerig de oude kerk. Zijdelings wordt ook het kerkhof genoemd, waaruit we gevoegelijk mogen afleiden dat er rond de oude Martinuskerk een kerkhof was. Dat het kerkhof al lang in gebruik was, is af te leiden uit zijn opmerking: ‘Mij is toen gebleken, dat de funderingen der muren tien lagen steenen onder den hedendaags beganen grond, dat is de hoogte of oppervlakte van het omliggend kerkhof zijn aangelegd, waarvan 5 of de helft onder de eerste of onderste snijding der muren. De bodem van het kerkhof zal gedurende eenige eeuwen wel langzamerhand hooger zijn geworden’.

Bron Erfgoedwiki

Advertentie